Waarom Verwijdert de Narcist Jou uit Zijn Leven?

Dit artikel werpt licht op de worstelingen van een narcist, die te maken heeft met onzekerheden, verwachtingen, vertrouwenskwesties en het verlangen naar liefde en acceptatie. We verkennen de complexe emoties en gedragingen van iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, waaronder de uitdagingen die gepaard gaan met het omgaan met de drang om anderen uit zijn leven te verwijderen, de angst om afgewezen of verlaten te worden en de moeite om authentiek te zijn in relaties.

Het Afwijzingsproces: Narcistische Relatiepatronen

Dit verwijst naar het proces waarbij een narcist plotseling een relatie, vriendschap of verbinding met iemand verbreekt, vaak zonder voorafgaande waarschuwing of uitleg. Dit gedrag is typerend voor narcisten, omdat ze de neiging hebben om anderen te idealiseren en vervolgens te devalueren, afhankelijk van in hoeverre die personen aan hun behoeften en verwachtingen voldoen. Het afwijzingsproces kan zeer pijnlijk en verwarrend zijn voor de persoon die wordt verlaten, en kan leiden tot ernstige emotionele gevolgen.

De term ‘afwijzingsproces’ suggereert een bepaalde intentie achter het verbreken van de relatie, alsof de narcist de relatie aangaat met het uiteindelijke doel om deze te beëindigen. Dit is echter niet het geval. Toch is het lastig om een andere term te gebruiken wanneer een narcist iemand op een onverwachte manier verlaat.

Wat gebeurt er dan precies? Dit varieert natuurlijk van situatie tot situatie. De narcist krijgt het idee dat zijn partner niet goed genoeg voor hem is en dat zijn ware liefde wellicht nog ergens anders rondloopt. Deze gedachte blijft zich herhalen totdat hij ervan overtuigd is dat zijn partner niet de ideale persoon voor hem is.

Verveling en zelfgenoegzaamheid spelen hierbij een grote rol. Uiteindelijk verlaat de narcist zijn partner of zorgt hij ervoor dat zijn partner hem verlaat. Hij heeft namelijk een hekel aan het beëindigen van relaties, omdat dit hem schaamte oplevert, vooral bij een nare breuk. Confrontaties in het echte leven zijn voor hem verschrikkelijk.

De Narcistische Innerlijke Strijd en Paranoia

De narcist is zeer alert op hoe anderen hem behandelen, met name wat betreft lichaamstaal en intonatie. Hij hoopt dat er niets verandert, want zodra er iets verandert, wordt hij paranoïde.

Wanneer hij paranoïde wordt, denkt hij: “Oh, ze wil me verlaten omdat ik niet goed genoeg ben.” Dat is namelijk wat hij voortdurend over zichzelf denkt: dat hij niet goed genoeg is. Zijn reactie hierop is: “Oké, ik kan bewijzen dat ik beter ben dan jij, of zorgen dat je terugkomt, als ik jou eerst verlaat. Als ik haar eerst verlaat, ben ik degene die de moeite waard is, zij was dat niet.”

Hij redeneert: hoe dan ook, het is zinloos dat ze me zou willen verlaten, ze was mijn tijd niet waard, dus ik zal haar eerst verlaten. Constant is hij in een gevecht met deze impuls. Hij vindt het namelijk onprettig wanneer grenzen veranderen volgens de voorwaarden van de ander, zoals hoe ze je behandelen en hoe dichtbij je bent.

Hij weet dat deze persoon duidelijke grenzen heeft gesteld en dat dat nodig was, maar het verandert het script en de regels. Voor hem is dit de eerste stap naar een voortdurende verwijdering van hem totdat zij hem verlaat.

Zo voelt het altijd en het lijkt alsof hij altijd gelijk heeft. Hij weet tot op zekere hoogte dat hij dit zelf laat gebeuren en dat hij overdrijft, maar wanneer hij dat voelt gebeuren, slaat de paniek toe en denkt hij: “Oké, ik moet haar eerst verlaten, dan zal ze nog enige gevoelens voor mij hebben en ook weten dat ik beter ben, niet zij. Ze is niet beter dan ik, ik ben geweldig.”

De narcist beseft dat dit onredelijk is, want hij verwacht uiteindelijk dat de ander perfect op zijn behoeften is afgestemd, handelt volgens zijn grenzen en volledig accepteert waar hij de relatie op elk moment wil hebben. Hij is echter niet altijd consistent met zijn eigen grenzen en verandert deze voortdurend. Desondanks verwacht hij dat de ander zich hieraan houdt, terwijl hij zich realiseert dat het niet eerlijk is om dit van iemand te vragen.

Voor de narcist is dit angstaanjagend. Hij heeft geen grip op zijn gevoelens en vindt het moeilijk om hierover te praten. Het is gewoon lastig. Hij voelt alsof de ander hem zal verlaten, waardoor hij weer alleen zal zijn, en dat is een onaangenaam vooruitzicht.

Dit gebeurt zowel met vrienden als met romantische partners. Het is vreemd, want hij belooft mensen vaak de wereld, wat soms te sterk overkomt. Uiteindelijk lukt het hem niet om aan die verwachtingen te voldoen. Hij voelt dat als hij niet aan die verwachtingen voldoet, de ander zal beseffen dat ze hem niet nodig heeft.

Als ze ontdekt dat ze me niet nodig heeft, zal ze beseffen dat ik verder niets te bieden heb, omdat ik diep van binnen waardeloos en leeg ben. Ze zal inzien dat ik neurotisch en gebroken ben, en ze zal concluderen dat ik niet de moeite waard ben om in de buurt te hebben en mij niet nodig heeft.

De narcist bevindt zich dus in een constante strijd met het falen van zijn eigen verwachtingen en de dreiging dat iedereen hem zal afwijzen. Het is echt verdrietig en uitputtend. Bovendien versterken deze gedragingen elkaar, wat leidt tot een bevestiging van zijn vooroordelen.

Verlatingsangst en de Narcistische Persoonlijkheid

Hij worstelt met het gevoel verlaten te worden wanneer anderen ontdekken dat hij niet aan hun verwachtingen zal kunnen voldoen. De narcist ervaart dat elke keer als iemand zich realiseert dat ze minder afhankelijk zijn van hem dan ze dachten, en dat hij niet alles kan bieden wat ze verwachtten, ze uiteindelijk besluiten om de relatie met hem te beëindigen. Dit gevoel van verlaten worden zorgt voor onzekerheid en twijfel bij hem.

Mensen zeggen vaak dat je anderen de echte ‘jou’ moet laten zien, maar ten eerste weet hij niet eens of de echte ‘ik’ bestaat, en ten tweede, als hij mensen meteen de echte ‘ik’ zou laten zien, zouden ze wellicht niet eens bij hem in de buurt willen zijn.

Het beste wat hij kan doen, is zijn façade ophouden, wat ook deel uitmaakt van zijn persoonlijkheid, en hopen dat anderen op zijn minst de rest van hem, zijn slechte kanten, kunnen verdragen. Dat is altijd het beste waarop hij kan hopen, want hij weet dat niemand zijn slechte kanten leuk zal vinden. Niemand zal dat deel ooit accepteren; het beste is dat hij het gewoon negeert.

Hij hoopt dat ze die slechte kanten niet vaak zien. Die slechte kanten zijn het enige dat echt voelt aan hem, en iedereen heeft er een hekel aan. Hij moet hen bewijzen dat hij beter is, dat hij niemand nodig heeft en nooit iemand nodig heeft gehad.

Wat een waanzin. Hij is echt een puinhoop, en het is zo frustrerend, want hij weet dat dit allemaal zo pathologisch is en hij zou zich niet zo moeten stressen.

Maar hij voelt alsof ze hem hebben gezien, en hij voelt zich walgelijk, beoordeeld en beschaamd. Hij haat het als mensen hem zien, hij haat het als mensen iets van hem zien.

Hij kan het niet uitstaan, want het voelt altijd alsof mensen hem constant beoordelen en hij projecteert dat op hen. Hij weet dat hij dat doet, want ze beoordelen hem waarschijnlijk niet, maar hij kan het niet zeker weten. Het voelt alsof iedereen tegen hem liegt als ze zeggen dat ze hem niet beoordelen, het voelt alsof ze allemaal naar hem kijken en denken dat hij zielig is. Omdat ze ergens diep van binnen weten dat hij leeg is. Daarom dragen veel narcisten zonnebrillen, zodat mensen niet in hun ogen kunnen kijken en het kunnen zien.

Hij beseft dat het de ramen naar de ziel zijn. Hij wil niet dat iemand zijn ziel of het gebrek daaraan ziet. Het is alsof hij niet weet wat hij moet doen.

Het Vervelende Zelfbewustzijn van de Narcist

Het vervelende aan het zelfbewustzijn van de narcist is dat hij zijn gedragingen kent, hij weet wat hij doet en waarom hij het doet, maar hij kan het nog steeds niet stoppen. Het voelt alsof er geen alternatief is. Wat moet hij anders doen? Moet hij het gewoon verdragen? Het is ondraaglijk.

Een deel van hem wil gewoon op zijn verdedigingsmechanismen leunen, omdat hij dan tenminste enige controle erover kan hebben. Hij haat het gewoon, want hij weet dat het niet waar is. Het is niet waar.

Het voelt alsof elke keer in zijn leven dit gebeurt, dat iemand zich realiseert dat zijn aanwezigheid in hun leven niet gezond is. En als ze dat doen, wat is hij dan nog?

Ze kunnen alleen zijn behoeftigheid, zijn onzekerheid en zijn grilligheid zien. Als hij niet in die centrale cirkel van hun leven zit, wat biedt hij dan nog aan? Wat doet hij dan nog? Waarom zouden ze hem in de buurt houden? Zijn hele leven is zo geweest, want hij probeert al deze dingen voor mensen te doen, zodat ze denken dat hij een geweldig persoon is en dat hij zoveel voor hen gaat doen en geweldig zal zijn.

De Onmacht van de Narcist: Angst voor Afwijzing en Verlies van Controle

Niemand blijft ooit hangen; hij is het zo beu om altijd eenzaam te zijn. Het is alsof hij jarenlang heeft gewerkt om verdraagzaam te zijn, maar het werkt gewoon niet. Hij heeft zoveel vrienden verloren in de loop der jaren, zoveel partners waarmee hij het verpest heeft.

Hij heeft veel mensen pijn gedaan en wil nooit zo zijn. Het beste wat hij kan doen, is hen dat laten zien en iedereen laten zien dat hij niet met hen speelt en dat hij niemand nodig heeft.

Want als ze weten dat hij mensen nodig heeft, zullen ze misbruik van hem maken, ze zullen hem meer proberen te kwetsen omdat ze weten dat ze dat dan tegen hem kunnen gebruiken.

Ze kunnen altijd zijn verlatingsangst tegen hem gebruiken. Hij heeft jouw liefde niet nodig als je het als een wapen gaat gebruiken om hem te laten doen wat jij wilt. Nee, nee, nee, zo werkt het niet. Hij neemt de beslissingen, hij bepaalt hoe het gaat.

Hij is het gewoon zo beu om altijd fouten te maken, zich altijd beoordeeld te voelen. Hij kan nooit voldoen aan zijn eigen verwachtingen of aan die van anderen.

Alle verwachtingen die hij voor zichzelf stelt en vervolgens probeert hij andere mensen gelukkig te maken. Of misschien hebben ze die verwachtingen helemaal niet; misschien zit het allemaal gewoon in zijn hoofd. Hij snapt het niet. Hij begrijpt niet hoe andere mensen gewoon kunnen functioneren.

Hij begrijpt dat andere mensen zeggen dat ze hem niet kunnen vertrouwen, en zeker, hij verdient het vaak niet om vertrouwd te worden, maar hij vertrouwt zelf niemand. Het is stom om te denken dat mensen je gewoon goed zullen behandelen. Je moet op je hoede zijn, want ze zullen elke kans grijpen die ze krijgen. Want als je de dingen niet precies doet zoals zij willen, zullen ze jou pijn doen. Is het zo erg dat hij zijn eigen autonomie wil?

Is het zo erg dat hij onafhankelijk van mensen wil zijn, maar wel liefde en dergelijke wil hebben? Hij weet niet of hij zelfs liefde voelt, hij denkt het niet.

Hij voelt liefde, maar wie kan zeggen wat liefde is?

Het is eenzaam en hij weet dat sommige dingen zijn eigen schuld zijn, omdat hij liever alleen is dan te horen dat hij waardeloos of afhankelijk van mensen is.

Maar hij is het wel, hij heeft constant geruststelling nodig en hij is te trots om het te vragen, dus gaat hij er op een manipulatieve manier mee om.

De narcist is dit gewoon zo zat. Hij moet even op adem komen, misschien moet hij even een pauze nemen van alles en iedereen. Hij is zo obsessief bezig met zijn onrealistische verwachtingen. Hij weet het niet, zouden zij hem verlaten als hij een tijdje weggaat?

Zijn leven is een puinhoop en hij heeft echt geen idee…

De Duistere Dans van Trauma-Binding: Liefde Geboren uit Mishandeling