De cruciale rol van nierverzamelbuisjes
Ik leg vaak de nadruk op de cruciale rol van de nierverzamelbuisjes tijdens bepaalde genezingsfases. Als we ons in zo’n genezingsfase bevinden en er een secundair actief conflict met de nierverzamelbuisjes aanwezig is, ervaren we wat Dr. Hamer het nierverzamelbuissyndroom (KCTS) of kortweg ‘het syndroom’ noemt.
Nierverzamelbuisjessyndroom: wat is het?
Dit staat bekend als een waterretentieconflict. De nierverzamelbuisjes ‘verstrakken’, wat leidt tot een minimale vochtuitscheiding en maximale vochtretentie. Tegelijkertijd zien we verhoogde nierenzymen bij diepe conflicten. Ons organisme moet dan zowel parasympathische als sympathische zenuwstelsels activeren, wat zeer uitputtend kan zijn.
Het verzamelkanaalsysteem van de nier, bestaande uit verschillende buisjes en kanalen, verbindt de nefronen met de urineleider. Dit systeem speelt een belangrijke rol in de vocht- en elektrolytenbalans door middel van reabsorptie en uitscheiding.
De symptomen van het syndroom
Dit syndroom versterkt alle symptomen van de genezingsfase. Maar let op, deze symptomen zijn te wijten aan de conflictactiviteit in de nierverzamelbuisjes, niet aan een orgaangenezingsfase! Het kan leiden tot verhoogde vochtretentie, zwelling, effusie, vergroting van organen, ascites, obstructie, ontsteking, pijn, misinterpretaties, ziekenhuisopname en complicaties!
Het voorkomen van extreme fases
Als we het syndroom goed begrijpen, kunnen we voorkomen dat de meeste biologische programma’s de extreme fases bereiken die we vaak onder traditioneel toezicht waarnemen. Door paniek en angst, inherent aan het huidige paradigma, kunnen extra complicaties ontstaan die het herstelproces kunnen bemoeilijken.
Resolutiefase en complicaties
Het is belangrijk op te merken dat biologische programma’s in de resolutiefase soms veel omvangrijker worden dan de daadwerkelijke genezingsfase. Complicaties zijn bijzonder talrijk als het syndroom zowel op orgaan- als cerebraal niveau aanwezig is.
Evolutionaire betekenis van het nierverzamelbuisprogramma
De biologische betekenis van een nierverzamelbuisprogramma wordt duidelijk in de context van evolutie. Stel je voor dat een vis aanspoelt en in een levensbedreigende situatie belandt door watergebrek. Om uitdroging te voorkomen, beginnen de cellen van de niertubuli zich snel te vermenigvuldigen met als doel het excretiefilter te sluiten en water vast te houden. Deze onmiddellijke activering van het waterretentieprogramma is van vitaal belang, omdat zonder water alle metabolische processen stoppen.
Water vasthouden is een diepgeworteld overlevingsmechanisme. Het doel van dit proces in de nierverzamelbuisjes is om het organisme tijdens een crisis in leven te houden, zoals een vis die wacht op de volgende golf om terug in de zee te komen. Dit gevoel van afgesneden zijn van onze groep, is iets wat wij als mensen kunnen ervaren.
De conflicten: Verlating, Isolatie, Ballingschap en Existentialiteit
Het conflict van de nierverzamelbuisjes betreft Verlating, Isolatie, Ballingschap en Existentialiteit, alle gerelateerd aan overleving en bestaan. Verschillende scenario’s kunnen dit conflict veroorzaken.
Bij VERLATEN conflicten gaat het om gevoelens van achtergelaten worden, buitengesloten, weggegooid, verbannen en ongewenst voelen. Het kan te maken hebben met fysieke scheiding of emotionele verwaarlozing. Voorbeelden zijn een pasgeborene die bij de moeder wordt weggehaald voor medische controles, of een kind dat thuiskomt om te ontdekken dat een ouder is vertrokken door een scheiding. De toename van dergelijke conflicten sinds de jaren zeventig heeft te maken met veranderingen in de gezinsstructuur en de opkomst van kinderopvang.
ISOLATIE-conflicten draaien om gevoelens van eenzaamheid en gebrek aan emotionele ondersteuning. Dit kan gebeuren naarmate we ouder worden en vrienden en familie verliezen, of door ziekenhuisopname. Zelfs persoonlijke keuzes over onze gezondheid kunnen ons geïsoleerd doen voelen. Ondanks onze technologisch verbonden wereld, kan iemand met honderden online vrienden zich diep eenzaam voelen.
Vluchtelingenconflict: een voorbeeld
Een VLUCHTELINGEN conflict gaat over gevoelens van ontworteld zijn, van niet thuis horen. Voorbeelden hiervan zijn verhuizingen, reizen of gedwongen verplaatsing. Dr. Hamer moest bijvoorbeeld in ballingschap leven omdat hij zijn onderzoeksresultaten niet wilde opgeven.
Een persoonlijke ervaring was tijdens mijn eigen snowboard vakanties, toen ik wakker werd met gezwollen ogen en vocht vasthield, iets wat ik later herkende als een reactie op dit conflict. Bij elke vakantie nam mijn gewicht toe met 5 kilogram.
Een man kwam bij mij voor hulp met zijn jicht, hij ontkende stellig dat er sprake was van een vluchtelingenconflict. Het is opvallend hoe we soms het voor de hand liggende over het hoofd zien. In de Germaanse geneeskunde noemen we dit ‘het oplossen van het conflict’. Voor deze man kwam dit moment toen hij het exacte moment kon identificeren waarop zijn biologische conflict begon: bij het uitstappen uit het vliegtuig, wachtend op een taxi, voelde hij zich verloren, ontworteld. Toen hij dit inzicht kreeg, kon hij actie ondernemen om het conflict op te lossen en kocht hij een huis om zich weer geworteld te voelen. Zijn psyche liet het conflict vervolgens los.
Bestaansconflict: ervaringen en voorbeelden
Een BESTAAN-conflict wordt vaak ervaren bij een kankerdiagnose. De schok, angst en onzekerheid die ermee gepaard gaan, kunnen overweldigend zijn. Het idee van het woord “kanker” kan op zich al genoeg zijn om een golf van angst en paniek te veroorzaken. Wanneer ons bestaan door deze diagnose bedreigd wordt, kan er snel een neerwaartse spiraal van absolute terreur optreden, met de nierverzamelbuisjes die het proces initiëren en verergeren.
Een bestaansconflict ontstaat wanneer ons leven, of zelfs ons levensonderhoud, wordt bedreigd. Dit kan het gevolg zijn van een diagnose, een bijna-ongeval, verlies van baan of huis. Daarnaast kan ons bestaan bedreigd worden door water (bijvoorbeeld bijna-verdrinking, bootongevallen) of financiële problemen, zoals faillissement of enorme schulden. Het gaat hierbij om het gevoel van alles te verliezen. Zelfs alcoholisme, door de dreiging van de vloeistof, kan een gevoel van bedreigd bestaan en isolatie creëren.
Vitamine C en conflicten: een complexe interactie
Het is om deze reden dat Vitamine C-infusies niet worden aanbevolen wanneer we te maken hebben met een actief verlatings-, isolatie-, vluchtelingen- of bestaansconflict. De conflictactiviteit is het actieve sympathische zenuwstelsel. Vitamine C, evenals elke medicatie of supplement dat sympathicotone effecten heeft (bijvoorbeeld chemotherapie en steroïden), stimuleert het sympathische zenuwstelsel, stimuleert de conflictactieve fase, en verdiept deze zelfs. De Vitamine C zou daarom de vochtretentie, zwelling, effusie, obstructie, occlusie, ontsteking, pijn en complicaties versterken.
Praktische oplossingen en steun
Het is cruciaal om op zoek te gaan naar eenvoudige, praktische oplossingen om onze conflicten te beteugelen. Het is van essentieel belang dat de cliënt zich veilig, verzorgd en ondersteund voelt, het liefst in een comfortabele, bekende omgeving. Een staat van rust en controle over hun gezondheid is het perfecte tegengif voor de eerder genoemde conflicten. Het belang van de steun van familie, vrienden, buren en geliefden kan niet worden onderschat. Het vergt werkelijk een dorp om dit te realiseren.
Het belang van inzicht en begeleiding
Om dit te bereiken, moeten we de biologische doeleinden van deze programma’s begrijpen. Inzicht in wat men kan verwachten terwijl het programma zich ontvouwt, helpt ons ‘kalm te blijven’. Deze programma’s zijn eigenlijk cellulaire aanpassingsreacties in noodsituaties; ze moeten niet worden gevreesd, maar juist begrepen en zorgvuldig begeleid. Dit inzicht is cruciaal om onze angsten te overwinnen en ons gevoel van bestaan te herwinnen.
De obesitasepidemie en het nierverzamelbuisprogramma
Overgewicht
Deels ligt de obesitasepidemie in de chroniciteit van dit programma. Water heeft een dichtheid van ongeveer 1 kilogram per liter. Dus als je 2 liter water hebt, zou dat ongeveer 2 kilogram wegen. Als beide nieren actief zijn in een conflict, kunnen we tien keer zoveel vasthouden. Het is belangrijk om ook andere factoren zoals voeding, lichaamsbeweging en eventuele aanvullende biologische conflicten in overweging te nemen. Dit gewicht verdwijnt niet door gezonde voeding, lichaamsbeweging of supplementen. Het is een evolutionair overlevingsprogramma dat zich uitdrukt. Pas wanneer de psyche het conflict en alle sporen ervan kan loslaten, zal het veranderen. Bij het loslaten, zullen de nierverzamelbuisjes ‘ontkoppelen’ en zowel het water uit het lichaam als op cerebraal niveau verdwijnen als de urine- of plasfase start.
Het herstelproces: water loslaten en plasfase starten
Bij elk water-vochtconflict kunnen de nierverzamelbuisjes gelijktijdig activeren – daarom moeten we ook altijd op zoek gaan naar een onderliggend water- of vochtconflict.
(Disclaimer)
De Germaanse Nieuwe Geneeskunde (GNM) – Informatieve doeleinden – geen medische diagnose of behandeling
De informatie op deze website, evenals alle informatie verstrekt tijdens workshops, cursussen en trainingen, is bedoeld ter ondersteuning van bewustzijnsgroei.
Constantia de Gier biedt holistische antwoorden op vragen en lichamelijke ongemakken door naar het gehele lichaam en geest te kijken en patronen in klachten en symptomen te onderzoeken.
De inzichten die worden gegeven zijn niet bedoeld ter vervanging van medisch advies. Alle informatie, inhoud en materialen op deze website zijn uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden en zijn geen vervanging voor een raadpleging, diagnose en/of medische behandeling door een gekwalificeerde arts of zorgverlener.
Het is belangrijk dat u de medische aanbevelingen en zorg van uw arts(en) blijft opvolgen, aangezien Constantia de Gier geen arts is. Het is belangrijk om gebruik te blijven maken van alle behandelingen, interventies en ondersteuning die zij kunnen bieden.
Er zijn altijd nieuwe behandelingsopties beschikbaar en ik moedig u aan om nauw contact te houden met uw medisch team en de aanbevelingen van uw oncologen op te volgen. Constantia de Gier zal nooit een cliënt aanmoedigen om zich te onthouden van of te stoppen met conventionele westerse medische behandelingen.