Wat is vergetelheid bij trauma

Traumatische amnesie: het vergeten van traumatische gebeurtenissen

Vergetelheid bij trauma, ook wel traumatische amnesie genoemd, verwijst naar het onvermogen om zich specifieke details of hele gebeurtenissen te herinneren die verband houden met een traumatische ervaring. Dit fenomeen komt vaak voor bij mensen die te maken hebben gehad met ingrijpende gebeurtenissen, zoals lichamelijk of geestelijk geweld, ongelukken, natuurrampen of het verlies van een dierbare. Vergetelheid kan optreden als een beschermingsmechanisme van de geest om de pijn en het leed veroorzaakt door de traumatische gebeurtenis te beperken.

Traumatische vergetelheid: intensiteit en duur

Het is belangrijk op te merken dat vergetelheid bij trauma kan variëren in intensiteit en duur. Sommige mensen kunnen slechts kleine details vergeten, terwijl anderen hele episoden uit hun geheugen kunnen verliezen. Bovendien kan vergetelheid tijdelijk of langdurig zijn, afhankelijk van de ernst van het trauma en de individuele reactie op de gebeurtenis.

Vergetelheid bij trauma: concept en mechanismen

In dit artikel zullen we dieper ingaan op het concept van traumatische amnesie, de onderliggende mechanismen en de verschillende aspecten die ermee samenhangen, zoals coping-strategieën, behandelingen, therapieën en de rol van sociale steun bij het herstelproces. Door inzicht te krijgen in deze aspecten, kunnen we beter begrijpen hoe vergetelheid werkt en hoe we mensen kunnen helpen die met dit fenomeen te maken hebben.

Cijfers en feiten over vergetelheid bij trauma

Veelvoorkomend en significant

Vergetelheid bij trauma is een veelvoorkomend fenomeen, en verschillende studies hebben geprobeerd de prevalentie en impact ervan te kwantificeren. Hoewel het moeilijk is om exacte cijfers te geven vanwege verschillende definities van trauma en vergetelheid, evenals methodologische verschillen tussen studies, zijn hier enkele belangrijke feiten en cijfers om in gedachten te houden:

Uit onderzoek blijkt dat tot wel 90% van de mensen op enig moment in hun leven een traumatische gebeurtenis meemaken. Van deze mensen zal ongeveer 20% symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) ontwikkelen, en een aanzienlijk deel zal te maken krijgen met vergetelheid bij trauma.

Het vergeten van hele episoden bij trauma

Vergetelheid bij trauma kan variëren in ernst en duur. Uit studies blijkt dat ongeveer 30% tot 40% van de mensen die een traumatische gebeurtenis meemaken, zich hele episoden of belangrijke details van de gebeurtenis niet kunnen herinneren.

Kinderen en adolescenten

Kinderen en adolescenten zijn bijzonder vatbaar voor vergetelheid bij trauma. Onderzoek suggereert dat kinderen die blootgesteld zijn aan misbruik of verwaarlozing, bijvoorbeeld, een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma en andere psychische problemen.

Seksueel misbruik en traumatische vergetelheid

Vergetelheid bij trauma komt vaak voor bij slachtoffers van seksueel misbruik. Uit een onderzoek onder overlevenden van seksueel misbruik bleek dat ongeveer 60% van de deelnemers gedeeltelijke of volledige amnesie voor het misbruik ervoer.

Vergetelheid bij oorlog, terrorisme, natuurrampen en ongevallen

Naast seksueel misbruik kan vergetelheid bij trauma ook worden geassocieerd met andere traumatische gebeurtenissen, zoals oorlog, terroristische aanslagen, natuurrampen en ernstige verkeersongevallen.

Erkennen en begrijpen

Deze cijfers en feiten benadrukken de prevalentie en impact van vergetelheid bij trauma. Het is van cruciaal belang om dit fenomeen te herkennen en te begrijpen om effectieve ondersteuning, behandeling en preventiestrategieën te ontwikkelen voor mensen die met vergetelheid bij trauma te maken hebben.

Het mechanisme van vergetelheid bij trauma

Het exacte mechanisme achter vergetelheid bij trauma is nog niet volledig begrepen, maar verschillende theorieën en onderzoeken werpen licht op de mogelijke processen die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van dit fenomeen.

Neurobiologische processen

Tijdens een traumatische gebeurtenis worden stresshormonen, zoals cortisol en adrenaline, in het lichaam vrijgegeven. Deze hormonen kunnen invloed hebben op het vermogen van de hersenen om nieuwe herinneringen op te slaan en bestaande herinneringen op te halen. Verhoogde stressniveaus kunnen leiden tot het verstoren van het normale geheugenconsolidatieproces en het vermogen om herinneringen op de lange termijn op te slaan.

Dissociatie

Dissociatie is een psychologisch verdedigingsmechanisme waarbij een persoon mentaal loskomt van de realiteit en zichzelf als het ware “verwijderd” voelt van hun lichaam of gedachten. Dissociatie kan optreden tijdens een traumatische gebeurtenis als een manier om de intense emoties en pijn die gepaard gaan met de ervaring te vermijden. Dit kan leiden tot fragmentarische of missende herinneringen aan de traumatische gebeurtenis.

Onderdrukking

Onderdrukking is een ander psychologisch verdedigingsmechanisme waarbij een persoon onbewust pijnlijke of ongewenste herinneringen uit hun bewuste gedachten verdringt. Dit kan resulteren in tijdelijke of langdurige vergetelheid bij trauma. Hoewel onderdrukking vaak onbewust gebeurt, kunnen sommige mensen ook bewust proberen hun traumatische herinneringen te vermijden of te negeren.

Informatieverwerking

Het informatieverwerkingssysteem van de hersenen kan overweldigd raken door de intense emoties en de complexiteit van een traumatische gebeurtenis. Dit kan ertoe leiden dat de hersenen de informatie niet goed organiseren en opslaan, wat resulteert in fragmentarische of ontbrekende herinneringen.

Het mechanisme en individuele verschillen

Het is belangrijk op te merken dat het mechanisme van vergetelheid bij trauma per individu kan verschillen en dat verschillende factoren, zoals genetica, eerdere ervaringen en de ernst van het trauma, een rol kunnen spelen bij de manier waarop een persoon traumatische herinneringen verwerkt en opslaat. Verder onderzoek naar het mechanisme van vergetelheid bij trauma kan helpen bij het ontwikkelen van effectievere behandelingen en preventiestrategieën.

Voorbeelden van vergetelheid bij trauma

Vergetelheid bij trauma kan zich op verschillende manieren manifesteren, afhankelijk van de aard van het trauma en de individuele reactie op de gebeurtenis. Hier zijn enkele voorbeelden van situaties waarin vergetelheid bij trauma kan optreden:

Seksueel misbruik

Slachtoffers van seksueel misbruik, met name wanneer het misbruik plaatsvond in de kindertijd, kunnen zich soms niet alle details of zelfs hele episoden van het misbruik herinneren. Dit kan te maken hebben met dissociatie of onderdrukking als verdedigingsmechanismen om de pijnlijke herinneringen te vermijden.

Oorlogsveteranen

Soldaten die zijn blootgesteld aan de gruwelen van oorlog en geweld kunnen te maken krijgen met vergetelheid bij trauma. Ze kunnen moeite hebben zich specifieke gebeurtenissen of details te herinneren, zoals gevechten, explosies of het verlies van kameraden.

Verkeersongevallen

Mensen die betrokken zijn geweest bij ernstige verkeersongevallen kunnen problemen ondervinden bij het herinneren van de gebeurtenissen rondom het ongeval. Dit kan te maken hebben met de neurobiologische processen die optreden tijdens een stressvolle situatie, waardoor het geheugenconsolidatieproces wordt verstoord.

Natuurrampen

Overlevenden van natuurrampen, zoals aardbevingen, orkanen, of overstromingen, kunnen vergetelheid bij trauma ervaren. De intense angst en stress die worden ervaren tijdens een dergelijke gebeurtenis kunnen leiden tot een verstoring van het geheugen en het onvermogen om zich specifieke details te herinneren.

Gewelddadige aanvallen

Mensen die het slachtoffer zijn geworden van gewelddadige overvallen, mishandeling of terroristische aanslagen kunnen ook vergetelheid bij trauma ervaren. De schok en de angst die gepaard gaan met dergelijke gebeurtenissen kunnen resulteren in het onvermogen om de gebeurtenis volledig te herinneren.

Uniek en gevarieerd

Deze voorbeelden tonen aan dat vergetelheid bij trauma kan optreden in verschillende omstandigheden en contexten. Het is belangrijk om te erkennen dat de ervaring van vergetelheid bij trauma uniek is voor elk individu en kan variëren in intensiteit en duur.

Mogelijke risicofactoren voor het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma

Hoewel vergetelheid bij trauma kan optreden bij iedereen die een traumatische gebeurtenis meemaakt, zijn er bepaalde risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma kunnen vergroten. Enkele van deze risicofactoren zijn:

Ernst van het trauma

Hoe ernstiger en schokkender de traumatische gebeurtenis, hoe groter de kans op vergetelheid. Extreme niveaus van stress en angst kunnen leiden tot sterkere neurobiologische en psychologische reacties die het geheugen beïnvloeden.

Herhaaldelijk trauma

Mensen die herhaaldelijk worden blootgesteld aan traumatische gebeurtenissen, zoals slachtoffers van langdurig misbruik of oorlogsveteranen, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma.

Vroege levenservaringen

Traumatische ervaringen in de kindertijd, zoals verwaarlozing, mishandeling of het verlies van een ouder, kunnen het risico op het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma later in het leven vergroten. Dit kan te maken hebben met de manier waarop vroege ervaringen de ontwikkeling van de hersenen en het geheugensysteem beïnvloeden.

Genetische factoren

Onderzoek suggereert dat sommige mensen mogelijk genetisch vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma. Dit kan te maken hebben met genetische variaties die van invloed zijn op de stressrespons en het geheugen.

Psychische stoornissen

Mensen met bestaande psychische stoornissen, zoals depressie, angststoornissen of persoonlijkheidsstoornissen, kunnen een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van vergetelheid bij trauma. Deze aandoeningen kunnen de manier waarop een persoon omgaat met stress en trauma beïnvloeden en kunnen het moeilijker maken om traumatische herinneringen te verwerken en op te slaan.

Gebrek aan sociale steun

Een gebrek aan sociale steun na een traumatische gebeurtenis kan het risico op het ontwikkelen van geheugenverlies bij trauma vergroten. Sociale steun kan helpen bij het verwerken van traumatische herinneringen en het verminderen van stress, terwijl isolatie en eenzaamheid kunnen bijdragen aan het vasthouden van negatieve emoties en het verergeren van geheugenproblemen.

Diagnose en detectie van vergetelheid bij trauma

Het diagnosticeren en detecteren van vergetelheid bij trauma kan een uitdaging zijn, aangezien de symptomen per individu kunnen variëren en soms moeilijk te herkennen zijn. Desondanks zijn er enkele belangrijke stappen die professionals kunnen nemen om vergetelheid bij trauma te identificeren en te beoordelen:

Klinisch interview

Een uitgebreid klinisch interview is vaak de eerste stap bij het diagnosticeren van vergetelheid bij trauma. Tijdens dit interview zal de professional vragen stellen over de traumatische ervaring, symptomen, geheugenproblemen en de impact van de gebeurtenis op het dagelijks leven van de persoon.

Psychologische beoordeling

Psychologische tests en vragenlijsten kunnen worden gebruikt om meer inzicht te krijgen in de symptomen en de ernst van de vergetelheid bij trauma. Deze instrumenten kunnen helpen bij het beoordelen van factoren zoals geheugenfunctie, emotionele reacties en copingstrategieën.

Geheugentests

Specifieke geheugentests kunnen worden uitgevoerd om de aard en de omvang van de geheugenproblemen te beoordelen. Deze tests kunnen variëren van het beoordelen van het kortetermijngeheugen tot het evalueren van het vermogen om specifieke herinneringen op te halen.

Medische evaluatie

Hoewel vergetelheid bij trauma meestal een psychologisch fenomeen is, kan een medische evaluatie nuttig zijn om mogelijke onderliggende medische oorzaken uit te sluiten, zoals hersenbeschadiging, neurologische aandoeningen of bijwerkingen van medicijnen.

Observatie van gedrag en functioneren

Het observeren van het gedrag en het functioneren van een persoon in verschillende situaties kan helpen bij het identificeren van tekenen van vergetelheid bij trauma. Dit kan onder meer het observeren van de interactie van de persoon met anderen, hun reactie op triggers en hun vermogen om te gaan met stressvolle situaties omvatten.

Diagnose en behandeling

Het is belangrijk op te merken dat er geen enkele test of methode bestaat om geheugenverlies bij trauma definitief vast te stellen. Een combinatie van klinische beoordeling, psychologische tests en observaties zal waarschijnlijk het meest effectief zijn om een nauwkeurige diagnose te stellen en een passend behandelplan op te stellen.

Vergetelheid bij persoonlijkheidsstoornissen en narcisme

Vergetelheid bij trauma kan ook voorkomen bij mensen met persoonlijkheidsstoornissen, zoals narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS). Bij deze individuen kan vergetelheid een rol spelen bij het handhaven van hun zelfbeeld en het beschermen van hun ego tegen de impact van traumatische ervaringen.

Zelfbescherming

Mensen met narcistische persoonlijkheidsstoornis hebben de neiging om zichzelf te zien als superieur en onfeilbaar. Vergetelheid bij trauma kan hen helpen om pijnlijke herinneringen die niet in overeenstemming zijn met hun zelfbeeld te onderdrukken of te verdraaien. Dit zelfbeschermingsmechanisme kan hen in staat stellen om negatieve emoties en kwetsbaarheid te vermijden.

Gaslighting

Narcistische individuen kunnen ook vergetelheid gebruiken om gaslighting toe te passen op anderen. Gaslighting is een manipulatietechniek waarbij de dader het geheugen, de perceptie en de geestelijke gezondheid van het slachtoffer in twijfel trekt. Door selectieve vergetelheid te vertonen en te beweren dat bepaalde gebeurtenissen nooit hebben plaatsgevonden, kan de narcist het slachtoffer in verwarring brengen en emotionele controle over hen uitoefenen.

Empathiegebrek

Vergetelheid bij trauma kan ook samenhangen met het gebrek aan empathie dat vaak wordt geassocieerd met narcistische persoonlijkheidsstoornis. Door zichzelf te distantiëren van de pijnlijke herinneringen en emoties van anderen, kunnen narcisten hun onvermogen om oprecht empathie te tonen versterken en de impact van het trauma op hun relaties minimaliseren.

Vergetelheid bij persoonlijkheidsstoornissen: complex en uniek

Het is belangrijk om te beseffen dat vergetelheid bij persoonlijkheidsstoornissen en narcisme complex is en dat elk individu uniek is in hoe zij omgaan met traumatische ervaringen. Het begrijpen van de rol van vergetelheid in deze context kan professionals helpen bij het ontwikkelen van effectievere behandelplannen en interventies voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen die ook te maken hebben met trauma gerelateerde vergetelheid.

Vergelijking tussen vergetelheid en cognitieve dissonantie

Hoewel vergetelheid en cognitieve dissonantie beide psychologische fenomenen zijn die verband houden met geheugen en emoties, verschillen ze op belangrijke manieren. Hier is een vergelijking van de twee concepten:

Vergetelheid bij trauma

Geheugenverlies bij trauma verwijst naar het onvermogen om specifieke herinneringen aan traumatische gebeurtenissen op te halen, wat vaak het gevolg is van een onbewust zelfbeschermingsmechanisme. Vergetelheid kan optreden wanneer het brein probeert om een persoon te beschermen tegen de pijn en het lijden dat gepaard gaat met traumatische herinneringen, wat resulteert in gedeeltelijk of volledig geheugenverlies van de traumatische ervaring.

Cognitieve dissonantie

Cognitieve dissonantie is een psychologisch fenomeen waarbij een persoon ongemak ervaart als gevolg van tegenstrijdige overtuigingen, attitudes, waarden of gedragingen. Om dit ongemak te verminderen, passen mensen vaak hun overtuigingen of gedragingen aan om meer consistentie te creëren. Cognitieve dissonantie kan verband houden met geheugen, maar is niet beperkt tot traumatische situaties en kan optreden in een breed scala aan contexten.

Hoewel beide concepten betrekking hebben op het geheugen en emotionele reacties, zijn er enkele belangrijke verschillen:

Oorzaak

Vergetelheid bij trauma is specifiek gericht op het omgaan met traumatische herinneringen, terwijl cognitieve dissonantie voortkomt uit tegenstrijdige overtuigingen of gedragingen, ongeacht of deze verband houden met trauma.

Doel

Vergetelheid bij trauma heeft als doel de persoon te beschermen tegen de pijnlijke emoties die gepaard gaan met traumatische herinneringen, terwijl cognitieve dissonantie ernaar streeft consistentie te creëren tussen overtuigingen en gedragingen om het ervaren ongemak te verminderen.

Bewustzijn

Vergetelheid bij trauma is vaak een onbewust proces, terwijl mensen zich meestal bewust zijn van de cognitieve dissonantie die ze ervaren, ook al zijn ze zich misschien niet altijd bewust van de specifieke oorzaken.

Overlapping van vergetelheid en cognitieve dissonantie

Hoewel vergetelheid en cognitieve dissonantie verschillende concepten zijn, kunnen ze in bepaalde situaties overlappen. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat iemand met vergetelheid bij trauma ook cognitieve dissonantie ervaart als gevolg van tegenstrijdige overtuigingen over de traumatische gebeurtenis of hun reacties daarop.

Invloed van vergetelheid op het dagelijks leven

Vergetelheid bij trauma kan een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks leven van een individu. Hoewel het in sommige gevallen een beschermende functie kan hebben door het vermijden van pijnlijke herinneringen, kan het ook leiden tot verschillende problemen en uitdagingen:

Relaties

Geheugenverlies kan de relaties van een persoon met vrienden, familie en romantische partners beïnvloeden. Het onvermogen om traumatische ervaringen te herinneren en te verwerken, kan leiden tot gevoelens van isolatie, wantrouwen en misverstanden tussen geliefden.

Emotioneel welzijn

Het onderdrukken van traumatische herinneringen kan leiden tot een opeenstapeling van onverwerkte emoties, zoals angst, woede en verdriet. Dit kan op zijn beurt leiden tot stemmingswisselingen, depressie en angststoornissen.

Coping-strategieën

Vergetelheid kan leiden tot ongezonde coping-strategieën, zoals overmatig gebruik van alcohol of drugs, eetstoornissen of zelfbeschadigend gedrag. Deze coping-strategieën kunnen op de lange termijn schadelijke gevolgen hebben voor de fysieke en mentale gezondheid van een persoon.

Functioneren op het werk of op school

Vergetelheid kan het vermogen van een persoon om te presteren op het werk of op school beïnvloeden. Het kan leiden tot concentratieproblemen, verminderde productiviteit en moeite met het voltooien van taken.

Zelfbeeld en zelfwaardering

Mensen die worstelen met vergetelheid bij trauma kunnen gevoelens van schaamte, schuld of ontoereikendheid ervaren. Dit kan leiden tot een negatief zelfbeeld en een verminderd gevoel van eigenwaarde.

Variabele impact

Het is belangrijk om te beseffen dat de invloed van vergetelheid op het dagelijks leven per individu kan variëren en afhankelijk is van factoren zoals de aard van het trauma, de ernst van de vergetelheid en de beschikbare ondersteuningssystemen. Door effectieve behandelingen en therapieën te zoeken, kunnen mensen met vergetelheid bij trauma leren om hun traumatische ervaringen op een gezonde manier te verwerken en hun dagelijks leven te verbeteren.

Invloed van vergetelheid bij trauma op relaties

De impact van vergetelheid bij trauma op relaties kan variëren, maar het kan vaak leiden tot misverstanden, communicatieproblemen en emotionele afstand tussen partners, vrienden en familieleden. Enkele manieren waarop vergetelheid bij trauma relaties kan beïnvloeden, zijn:

Gebrek aan openheid

Mensen met vergetelheid bij trauma kunnen worstelen met het delen van hun gevoelens en ervaringen met anderen, omdat ze zich mogelijk niet volledig bewust zijn van hun traumatische herinneringen of uit angst om kwetsbaar te zijn. Dit kan leiden tot gevoelens van isolatie en een gebrek aan emotionele intimiteit in relaties.

Misverstanden en conflicten

Geheugenverlies bij trauma kan leiden tot misverstanden en conflicten binnen relaties, vooral als partners of geliefden zich niet bewust zijn van de onderliggende problemen. Dit kan resulteren in gevoelens van frustratie, verwarring en onzekerheid.

Vertrouwensproblemen

Vergetelheid bij trauma kan het vertrouwen in relaties ondermijnen. Het kan moeilijk zijn voor mensen met vergetelheid om vertrouwen te hebben in anderen of zichzelf, wat kan leiden tot achterdocht en wantrouwen.

Emotionele afstand

Mensen die worstelen met vergetelheid bij trauma kunnen emotioneel afstandelijk of onbereikbaar lijken voor hun partners of geliefden. Dit kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid en onvervulde emotionele behoeften binnen de relatie.

Ongezonde hechtingspatronen

Vergetelheid bij trauma kan leiden tot ongezonde hechtingspatronen, zoals angstige of vermijdende hechtingsstijlen. Dit kan het vermogen van een persoon om veilige en ondersteunende relaties te vormen en te onderhouden belemmeren.

Impact op relaties

Hoewel vergetelheid bij trauma relaties kan beïnvloeden, kunnen open communicatie, begrip en effectieve behandelingen helpen om de impact op relaties te verminderen. Het is belangrijk voor mensen met vergetelheid bij trauma en hun geliefden om samen te werken aan het opbouwen van vertrouwen, het verbeteren van de communicatie en het zoeken naar passende ondersteuning en therapie.

Positieve coping-strategieën bij vergetelheid

Het ontwikkelen van gezonde coping-strategieën is essentieel voor mensen die omgaan met vergetelheid bij trauma. Deze strategieën kunnen hen helpen hun traumatische herinneringen te verwerken en hun algehele welzijn te verbeteren. Hier zijn enkele positieve coping-strategieën die nuttig kunnen zijn:

Psychotherapie

Het zoeken van professionele hulp van een therapeut of psycholoog kan mensen met vergetelheid bij trauma ondersteunen bij het verwerken van hun emoties en het ontwikkelen van effectieve coping-strategieën. Therapievormen zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), dialectische gedragstherapie (DGT) en oogbewegingsdesensibilisatie en herverwerking (EMDR) kunnen bijzonder nuttig zijn.

Sociale steun

Het opbouwen van een sterk sociaal netwerk van vrienden, familie en gelijkgestemde individuen kan een enorme bron van steun en begrip zijn. Het delen van ervaringen en gevoelens met anderen kan helpen bij het verminderen van gevoelens van isolatie en het bevorderen van verbondenheid.

Zelfzorg

Het beoefenen van regelmatige zelfzorg, zoals voldoende slaap krijgen, gezond eten, regelmatig bewegen en tijd vrijmaken voor ontspanning, kan bijdragen aan een betere lichamelijke en geestelijke gezondheid.

Mindfulness en meditatie

Mindfulness en meditatie kunnen helpen om stress te verminderen, emoties beter te reguleren en een groter gevoel van innerlijke rust te bevorderen. Regelmatige beoefening kan ook bijdragen aan een beter begrip van en inzicht in traumatische herinneringen en emoties.

Creatieve expressie

Creatieve uitlaatkleppen zoals schrijven, schilderen, muziek maken of dansen kunnen helpen bij het uiten en verwerken van emoties die verband houden met vergetelheid bij trauma. Creatieve expressie kan zowel therapeutisch als bevrijdend zijn en kan leiden tot een groter gevoel van welzijn.

Grenzen stellen

Het stellen van gezonde grenzen met anderen en het leren om nee te zeggen wanneer dat nodig is, kan helpen om een gevoel van controle en veiligheid te bevorderen.

Uniekheid van coping-strategieën

Het is belangrijk om te onthouden dat elke persoon uniek is en dat wat voor één persoon werkt, misschien niet voor iemand anders werkt. Het is essentieel om verschillende coping-strategieën uit te proberen en te ontdekken wat het beste bij een individu past.

Nadelige coping-strategieën bij vergetelheid

Terwijl sommige mensen met geheugenverlies bij trauma gezonde coping-strategieën ontwikkelen, kunnen anderen ongezonde of schadelijke methoden gebruiken om met hun emoties en herinneringen om te gaan. Nadelige coping-strategieën kunnen op korte termijn verlichting bieden, maar op de lange termijn kunnen ze het herstelproces belemmeren en leiden tot bijkomende problemen. Enkele voorbeelden van nadelige coping-strategieën zijn:

Overmatig alcohol- of drugsgebruik

Sommige mensen kunnen hun toevlucht nemen tot alcohol of drugs om hun traumatische herinneringen en gevoelens te onderdrukken. Hoewel deze middelen tijdelijk verlichting kunnen bieden, kunnen ze op de lange termijn leiden tot verslaving, gezondheidsproblemen en een verslechtering van de mentale gezondheid.

Zelfbeschadiging

Zelfbeschadigend gedrag, zoals snijden, krassen of branden, kan een manier zijn om met overweldigende emoties om te gaan. Dit gedrag is echter gevaarlijk en kan leiden tot ernstige lichamelijke verwondingen en emotionele littekens.

Eetstoornissen

Sommige mensen met vergetelheid bij trauma kunnen eetstoornissen ontwikkelen, zoals anorexia, boulimia of eetbuien, als een manier om controle te krijgen over hun emoties en lichaam. Eetstoornissen kunnen ernstige gezondheidsrisico’s met zich meebrengen en professionele hulp vereisen.

Sociale isolatie

Hoewel het belangrijk is om tijd voor jezelf te nemen, kan overmatige sociale isolatie leiden tot eenzaamheid, depressie en een verminderd gevoel van eigenwaarde. Het is cruciaal om een evenwicht te vinden tussen alleen zijn en contact met anderen om een gezonde mentale toestand te behouden.

Vermijden

Het vermijden van situaties, mensen of plaatsen die traumatische herinneringen oproepen, kan op korte termijn nuttig lijken, maar op de lange termijn kan dit leiden tot een verminderde kwaliteit van leven en het onvermogen om effectief met stress en angst om te gaan.

Therapeutische ondersteuning

Als je merkt dat je jezelf tot een van deze nadelige coping-strategieën aangetrokken voelt, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken. Een therapeut of psycholoog kan je helpen om gezondere manieren te ontdekken om met vergetelheid bij trauma om te gaan en je te begeleiden op weg naar herstel.

Het belang van sociale steun bij het omgaan met en herstellen van vergetelheid bij trauma

Rol van sociale steun

Sociale steun speelt een cruciale rol in het herstelproces van geheugenverlies bij trauma. Het hebben van een ondersteunend netwerk van vrienden, familie en zorgverleners kan helpen om het gevoel van isolatie en eenzaamheid te verminderen dat vaak gepaard gaat met het ervaren van trauma. Bovendien kan sociale steun individuen helpen om te leren omgaan met hun emoties en hen aanmoedigen om hun gevoelens en ervaringen te delen, wat therapeutisch kan zijn en bijdraagt aan het verwerkingsproces.

Vermindering van stigma

Sociale steun kan ook een positieve invloed hebben op de effectiviteit van behandelingen en therapieën voor vergetelheid bij trauma. Een ondersteunende omgeving kan het gemakkelijker maken voor individuen om deel te nemen aan therapie en zich te committeren aan het herstelproces. Het kan ook helpen om het stigma rond het zoeken naar hulp te verminderen en individuen aanmoedigen om gebruik te maken van de beschikbare middelen en professionele hulp.

Opbouwen van veerkracht met sociale steun

Daarnaast kan sociale steun veerkracht opbouwen bij mensen die te maken hebben met vergetelheid bij trauma. Veerkracht is het vermogen om zich aan te passen aan en te herstellen van tegenspoed, en een sterk sociaal netwerk kan individuen helpen om met uitdagingen om te gaan en het herstel te bevorderen. Het is belangrijk om te benadrukken dat iedereen een andere mate van sociale steun nodig heeft, en dat het cruciaal is om de individuele behoeften en voorkeuren van elk persoon te respecteren.

Het belang van een sterk sociaal netwerk

In conclusie, het opbouwen en onderhouden van sociale steun is essentieel voor mensen die te maken hebben met vergetelheid bij trauma. Een sterk sociaal netwerk kan het herstelproces vergemakkelijken, de effectiviteit van behandelingen en therapieën verhogen en bijdragen aan de algehele mentale en emotionele welzijn van individuen. Het is belangrijk voor zowel professionals als mensen in het persoonlijke netwerk van het individu om bewust te zijn van het belang van sociale steun en om actief bij te dragen aan het creëren van een ondersteunende omgeving.

Behandelingen en therapieën voor vergetelheid bij trauma, inclusief EMDR

Er zijn verschillende behandelingen en therapieën beschikbaar om mensen met vergetelheid bij trauma te helpen hun herinneringen te verwerken en hun algehele welzijn te verbeteren. Enkele van de meest effectieve therapieën zijn:

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)

EMDR is een gestructureerde therapie die is ontwikkeld om traumagerelateerde problemen te behandelen. Het proces omvat het stimuleren van snelle oogbewegingen of andere vormen van bilaterale stimulatie (zoals geluiden of aanraking) om traumatische herinneringen te desensibiliseren en te herverwerken. EMDR is aangetoond dat het effectief is bij het verminderen van de symptomen van PTSS en het bevorderen van een gezondere verwerking van traumatische herinneringen.

Cognitieve gedragstherapie (CGT)

CGT is een vorm van psychotherapie die helpt bij het identificeren en veranderen van negatieve gedachten, overtuigingen en gedragspatronen die verband houden met trauma. Het doel van CGT is om mensen met vergetelheid bij trauma te helpen hun denkpatronen te veranderen en effectievere coping-strategieën te ontwikkelen.

Dialectische gedragstherapie (DGT)

DGT is een vorm van cognitieve gedragstherapie die specifiek is ontwikkeld om mensen te helpen met emotieregulatie, interpersoonlijke effectiviteit en het ontwikkelen van gezonde coping-strategieën. DGT kan bijzonder nuttig zijn voor mensen met vergetelheid bij trauma die ook worstelen met persoonlijkheidsstoornissen of zelfbeschadigend gedrag.

Psychodynamische therapie

Psychodynamische therapie is gericht op het onderzoeken van onbewuste processen en conflicten die ten grondslag liggen aan geheugenverlies bij trauma. Door inzicht te krijgen in de oorsprong van hun problemen, kunnen mensen met vergetelheid bij trauma beginnen met het verwerken en integreren van hun traumatische herinneringen.

Groepstherapie

Groepstherapie kan mensen met vergetelheid bij trauma de kans bieden om hun ervaringen te delen met anderen die soortgelijke problemen hebben. Dit kan gevoelens van isolatie verminderen en waardevolle inzichten en ondersteuning bieden vanuit het perspectief van anderen.

Individuele behoeften bepalen keuze

De keuze voor de juiste therapie is afhankelijk van de individuele behoeften en voorkeuren van elke persoon. Het is belangrijk om samen te werken met een therapeut of psycholoog om een behandeling te vinden die het beste aansluit bij de specifieke situatie en behoeften van de persoon met vergetelheid bij trauma.

EMDR: definitie, werking en effectiviteit

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een psychotherapeutische benadering die speciaal is ontwikkeld om mensen te helpen bij het verwerken van traumatische herinneringen en het verminderen van de symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) en andere trauma-gerelateerde problemen.

Definitie

EMDR is gebaseerd op het idee dat traumatische herinneringen en geassocieerde negatieve overtuigingen en emoties kunnen worden opgeslagen in het brein op een manier die de natuurlijke verwerkingsmechanismen verstoort. Het doel van EMDR is om deze herinneringen te desensibiliseren en te herverwerken, zodat ze minder verontrustend worden en de persoon in staat is om effectiever te functioneren in het dagelijks leven.

Werking

Tijdens een EMDR-sessie wordt de cliënt gevraagd zich te concentreren op een traumatische herinnering terwijl hij tegelijkertijd de snelle oogbewegingen van de therapeut volgt of andere vormen van bilaterale stimulatie ondergaat, zoals geluiden of aanraking. Deze bilaterale stimulatie helpt om het informatieverwerkingsmechanisme van de hersenen te activeren en de herinnering opnieuw te verwerken. Gedurende het proces wordt de cliënt aangemoedigd om zich te concentreren op zowel de traumatische beelden als de bijbehorende fysieke sensaties, emoties en overtuigingen. Na verloop van tijd neemt de emotionele lading van de herinnering af, en de cliënt ontwikkelt nieuwe, meer adaptieve overtuigingen en inzichten.

Effectiviteit

EMDR is uitgebreid onderzocht en is aangetoond dat het effectief is bij het behandelen van PTSS en andere trauma-gerelateerde stoornissen. Veel mensen ervaren een aanzienlijke vermindering van hun symptomen na het volgen van EMDR-therapie, en sommige studies hebben aangetoond dat de resultaten langdurig zijn. Hoewel EMDR voor sommige mensen zeer effectief kan zijn, is het belangrijk te erkennen dat het niet voor iedereen geschikt is en dat sommige mensen baat kunnen hebben bij andere vormen van therapie.

Effectiviteit van EMDR bij trauma en PTSS

Kortom, EMDR is een bewezen effectieve therapie voor het behandelen van vergetelheid bij trauma en PTSS. Door het opnieuw verwerken van traumatische herinneringen en het verminderen van hun emotionele impact, kan EMDR mensen helpen om beter te functioneren in hun dagelijks leven en hun algehele welzijn te verbeteren.

Vergelijking tussen EMDR en andere therapieën

Hoewel EMDR een effectieve behandeling is voor vergetelheid bij trauma en PTSS, zijn er ook andere therapieën die nuttig kunnen zijn. Hier is een vergelijking tussen EMDR en enkele andere veelgebruikte therapieën:

EMDR vs. Cognitieve gedragstherapie (CGT)

CGT richt zich op het identificeren en veranderen van negatieve denkpatronen en overtuigingen die verband houden met trauma. Terwijl EMDR zich meer richt op het desensibiliseren en herverwerken van traumatische herinneringen door bilaterale stimulatie, legt CGT de nadruk op het aanpakken van negatieve cognities en het ontwikkelen van effectievere coping-strategieën. Beide therapieën kunnen effectief zijn bij het behandelen van trauma, maar hun benadering verschilt.

EMDR vs. Dialectische gedragstherapie (DGT)

DGT is een vorm van CGT die zich specifiek richt op emotieregulatie, interpersoonlijke effectiviteit en het ontwikkelen van gezonde coping-strategieën. Hoewel DGT ook kan helpen bij het verwerken van traumatische herinneringen, ligt de focus meer op het ontwikkelen van vaardigheden om effectiever met emoties en relaties om te gaan. EMDR kan in sommige gevallen effectiever zijn voor mensen die voornamelijk worstelen met traumatische herinneringen, terwijl DGT geschikter kan zijn voor mensen die ook problemen hebben met emotieregulatie en interpersoonlijke relaties.

EMDR vs. Psychodynamische therapie

Psychodynamische therapie richt zich op het verkennen van onbewuste processen en conflicten die ten grondslag liggen aan geheugenverlies bij trauma. Het doel is om inzicht te krijgen in de oorsprong van traumatische ervaringen en om de herinneringen te verwerken en te integreren. In tegenstelling tot EMDR, dat een gestructureerd en doelgericht proces is, kan psychodynamische therapie meer open en verkennend zijn. Sommige mensen geven de voorkeur aan de diepgaande zelfreflectie van psychodynamische therapie, terwijl anderen baat kunnen hebben bij de gerichte benadering van EMDR.

EMDR vs. Groepstherapie

Groepstherapie biedt de mogelijkheid om traumatische ervaringen te delen met anderen die soortgelijke problemen hebben ondervonden. Dit kan gevoelens van isolatie verminderen en waardevolle inzichten en ondersteuning bieden vanuit het perspectief van anderen. Hoewel groepstherapie nuttig kan zijn voor het opbouwen van een ondersteunend netwerk en het delen van ervaringen, kan het minder gericht zijn op het verwerken van individuele traumatische herinneringen in vergelijking met EMDR.

Individuele behoeften bepalen keuze tussen EMDR en andere therapieën

De keuze tussen EMDR en andere therapieën hangt af van de individuele behoeften, voorkeuren en omstandigheden van de cliënt. Sommige mensen vinden EMDR zeer effectief voor het snel en direct verwerken van traumatische herinneringen, terwijl anderen baat kunnen hebben bij de meer cognitieve benadering van CGT of de diepgaande zelfreflectie van psychodynamische therapie. Nog anderen kunnen profiteren van de groepsondersteuning en het delen van ervaringen in groepstherapie.

Geen “one-size-fits-all” aanpak

Het is belangrijk om te onthouden dat er geen “one-size-fits-all” benadering is voor het behandelen van vergetelheid bij trauma. In sommige gevallen kan een combinatie van therapieën het meest effectief zijn. Het beste is om samen te werken met een gekwalificeerde therapeut die ervaring heeft met het behandelen van trauma om te bepalen welke benadering of combinatie van benaderingen het meest geschikt is voor de individuele situatie en behoeften.

Rol van de therapeut in het behandelen van vergetelheid bij trauma

De therapeut speelt een cruciale rol bij het helpen van cliënten met vergetelheid bij trauma. Hun verantwoordelijkheden en functies omvatten:

Creëren van een veilige en ondersteunende omgeving

Een therapeut moet een sfeer van vertrouwen en veiligheid creëren, zodat de cliënt zich op zijn gemak voelt bij het delen van hun ervaringen en emoties. Dit omvat het tonen van empathie, actief luisteren en het respecteren van de grenzen van de cliënt.

Assessment en diagnose

De therapeut is verantwoordelijk voor het beoordelen van de cliënt om de aard en de ernst van het trauma en de vergetelheid te bepalen. Dit kan het afnemen van gestructureerde klinische interviews, het gebruik van vragenlijsten en het verzamelen van informatie uit andere bronnen (zoals familieleden of medische dossiers) omvatten.

Behandelplanning

Op basis van de evaluatie en diagnose ontwikkelt de therapeut een geïndividualiseerd behandelplan dat is afgestemd op de behoeften en doelen van de cliënt. Dit kan het kiezen van de juiste therapiebenadering, het stellen van doelen en het bepalen van de frequentie en duur van de behandeling omvatten.

Therapeutische interventies

De therapeut voert therapeutische interventies uit die gericht zijn op het helpen van de cliënt om traumatische herinneringen te verwerken, negatieve overtuigingen en emoties te veranderen, en effectievere coping-strategieën te ontwikkelen. Dit kan het gebruik van EMDR, cognitieve gedragstherapie, psychodynamische therapie of andere geschikte methoden omvatten.

Evaluatie van de voortgang

De therapeut bewaakt de voortgang van de cliënt gedurende de behandeling en past het behandelplan aan indien nodig. Dit kan het opnieuw beoordelen van symptomen, het evalueren van veranderingen in functioneren en het bijstellen van doelen omvatten.

Ondersteuning bij het opbouwen van sociale steun

De therapeut helpt de cliënt bij het identificeren en benutten van sociale steunbronnen, zoals familie, vrienden, steungroepen en professionele hulpverleners. Dit kan het versterken van bestaande relaties en het aangaan van nieuwe, ondersteunende contacten omvatten.

Beëindiging en follow-up

Aan het einde van de behandeling helpt de therapeut de cliënt bij het voorbereiden op het beëindigen van de therapie en het onderhouden van de behaalde vooruitgang. Dit kan het bespreken van een plan voor zelfzorg, het aanpakken van eventuele resterende zorgen en het regelen van follow-upafspraken of doorverwijzingen naar andere diensten omvatten, indien nodig. Ook kunnen therapeuten strategieën bespreken om toekomstige stressoren en uitdagingen aan te pakken en te zorgen voor een vlotte overgang naar het leven na de therapie.

Rol therapeut bij behandeling

In samenvatting speelt de therapeut een cruciale rol in het hele proces van het behandelen van geheugenverlies bij trauma, van de initiële beoordeling en diagnose tot het beëindigen van de therapie en follow-up. Het is van groot belang dat de therapeut bekwaam en empathisch is en effectieve interventies en ondersteuning biedt die zijn afgestemd op de unieke behoeften en doelen van de cliënt.

Mogelijke bijwerkingen van behandelingen en therapieën voor vergetelheid

Hoewel behandelingen en therapieën voor vergetelheid bij trauma doorgaans effectief zijn en tot verbetering leiden, kunnen er bijwerkingen optreden tijdens het proces. Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van mogelijke bijwerkingen, zodat cliënten en therapeuten hierop kunnen anticiperen en ermee omgaan.

Verhoogde emotionele stress

Het verkennen en verwerken van traumatische herinneringen kan leiden tot verhoogde emotionele stress, angst en verdriet. Dit is normaal en kan zelfs een teken zijn dat de therapie effect heeft, maar het is belangrijk voor therapeuten om de intensiteit van deze emoties te bewaken en te zorgen voor de nodige ondersteuning.

Herbeleving van traumatische gebeurtenissen

Tijdens de behandeling kunnen cliënten flashbacks, nachtmerries of herbeleving van traumatische gebeurtenissen ervaren. Hoewel dit onaangenaam kan zijn, is het vaak een noodzakelijk onderdeel van het verwerkingsproces. Therapeuten moeten ervoor zorgen dat cliënten over voldoende coping-strategieën beschikken om met deze ervaringen om te gaan.

Tijdelijke verslechtering van symptomen

In sommige gevallen kunnen symptomen van vergetelheid of gerelateerde problemen, zoals depressie of angst, tijdelijk verergeren voordat ze verbeteren. Het is belangrijk om dit te herkennen als een mogelijk onderdeel van het therapeutische proces en om cliënten te ondersteunen bij het navigeren door deze moeilijke periodes.

Onvolledige verwerking

Er bestaat het risico dat sommige traumatische herinneringen niet volledig worden verwerkt, waardoor ze later opnieuw problemen kunnen veroorzaken. Het is belangrijk voor therapeuten om nauwlettend de voortgang van de cliënt te volgen en, indien nodig, aanvullende sessies of behandelingen voor te stellen.

Reacties op medicatie

Als medicatie wordt voorgeschreven als onderdeel van de behandeling, kunnen er bijwerkingen optreden, zoals slaperigheid, duizeligheid, gewichtstoename of verlies van eetlust. Het is belangrijk om nauw samen te werken met de voorschrijvende arts om eventuele bijwerkingen te beheren en, indien nodig, aanpassingen aan de medicatie te maken.

Samenwerking en open communicatie belangrijk

Om mogelijke bijwerkingen te minimaliseren, is het belangrijk dat therapeuten en cliënten nauw samenwerken en open communiceren over eventuele zorgen of problemen die zich voordoen tijdens het behandelproces. Als bijwerkingen aanhouden of ondraaglijk worden, kan het nodig zijn om de behandeling aan te passen of alternatieve therapieën te overwegen.

Onderzoek naar de neurologische oorzaken van vergetelheid bij trauma

Er is aanzienlijk onderzoek gedaan naar de neurologische oorzaken van vergetelheid bij trauma, omdat het begrijpen van de onderliggende mechanismen kan bijdragen aan de ontwikkeling van effectievere behandelingen en interventies. In dit gedeelte worden enkele belangrijke bevindingen uit dit onderzoek besproken.

Stressreactie en het geheugen

Onderzoek heeft aangetoond dat de stressreactie die optreedt tijdens traumatische gebeurtenissen invloed heeft op het geheugen. Stresshormonen, zoals cortisol en adrenaline, kunnen zowel de consolidatie (het opslaan van herinneringen) als het ophalen van herinneringen beïnvloeden. In sommige gevallen kan dit leiden tot fragmentarische of verwarrende herinneringen, of zelfs tot volledige vergetelheid van de traumatische gebeurtenis.

De rol van de hippocampus en amygdala

De hippocampus en amygdala zijn twee belangrijke hersengebieden die betrokken zijn bij het verwerken van emoties en het opslaan van herinneringen. Onderzoek heeft aangetoond dat deze gebieden bijzonder gevoelig zijn voor de effecten van stress. Trauma kan leiden tot veranderingen in de structuur en functie van deze gebieden, wat kan bijdragen aan vergetelheid en andere geheugenproblemen.

Dissociatie en geheugenfragmentatie

Dissociatie is een psychologisch proces waarbij iemand zich losmaakt van zijn bewustzijn, emoties of lichaam om met overweldigende stress om te gaan. Dissociatie kan tijdens traumatische gebeurtenissen optreden en leiden tot geheugenfragmentatie of vergetelheid. Dit kan verklaren waarom sommige mensen zich belangrijke details van hun trauma niet kunnen herinneren.

Neuroplasticiteit en herstel

Gelukkig is het brein een dynamisch en adaptief orgaan, en er is steeds meer bewijs dat neuroplasticiteit – het vermogen van het brein om zichzelf te veranderen en zich aan te passen – kan bijdragen aan herstel na trauma. Behandelingen zoals EMDR en cognitieve gedragstherapie kunnen helpen bij het bevorderen van neuroplasticiteit en het herstellen van normale geheugenfuncties.

Hoewel er al veel inzicht is verkregen in de neurologische oorzaken van vergetelheid bij trauma, is er nog steeds veel te ontdekken. Toekomstig onderzoek zal zich waarschijnlijk richten op het verder ontleden van de complexe interacties tussen stress, geheugen en hersenfunctie, evenals op het ontwikkelen van nieuwe en effectievere behandelingen voor mensen die lijden aan vergetelheid bij trauma.

Conclusie en samenvatting

Geheugenverlies bij trauma: mechanismen, risicofactoren, diagnose en behandeling

Vergetelheid bij trauma is een complex en veelzijdig fenomeen, dat het gevolg kan zijn van verschillende neurologische en psychologische processen. Dit artikel heeft verschillende aspecten van vergetelheid bij trauma besproken, waaronder het mechanisme, risicofactoren, diagnose en behandeling.

Oorzaken en invloed op het dagelijks leven.

Uit het onderzoek blijkt dat stressreacties en veranderingen in hersengebieden zoals de hippocampus en amygdala een grote rol spelen bij vergetelheid. Bovendien kunnen persoonlijkheidsstoornissen, narcisme en cognitieve dissonantie bijdragen aan of verband houden met vergetelheid bij trauma. De invloed van vergetelheid kan verstrekkend zijn en zowel het dagelijkse leven als relaties beïnvloeden.

Behandelingen en de rol van de therapeut

Er zijn verschillende behandelingen en therapieën beschikbaar om vergetelheid bij trauma aan te pakken, waaronder EMDR, cognitieve gedragstherapie en medicatie. De keuze van de behandeling hangt af van de specifieke behoeften en omstandigheden van de cliënt. De rol van de therapeut is cruciaal in het hele behandelproces, van diagnose tot beëindiging en follow-up.

Behandelingen voor trauma-gerelateerde vergetelheid effectief, met weinig bijwerkingen

Hoewel er enkele mogelijke bijwerkingen zijn van behandelingen en therapieën voor vergetelheid bij trauma, zijn deze doorgaans effectief en leiden ze tot verbetering. Positieve coping-strategieën en sociale steun spelen een belangrijke rol bij het omgaan met vergetelheid en het bevorderen van herstel.

Erkenning en behandeling van trauma-gerelateerde vergetelheid essentieel voor mentale gezondheid en welzijn

Samenvattend is het belangrijk om vergetelheid bij trauma te erkennen en te behandelen, aangezien het ernstige gevolgen kan hebben voor de mentale gezondheid en het welzijn van getroffen personen. Door de onderliggende neurologische mechanismen beter te begrijpen, kunnen we effectievere behandelingen en interventies ontwikkelen om mensen te helpen herstellen en hun levenskwaliteit te verbeteren.

Dit artikel is gebaseerd op de volgende toonaangevende Engelstalige bronnen:

American Psychological Association (APA) – Trauma:

De APA is een vooraanstaande wetenschappelijke en professionele organisatie op het gebied van psychologie. Deze pagina biedt een breed overzicht van trauma, de impact ervan op mensen en mogelijke behandelingen. https://www.apa.org/topics/trauma

The National Institute of Mental Health (NIMH) – Coping with Traumatic Events:

NIMH is een van de belangrijkste Amerikaanse overheidsorganisaties die zich richt op onderzoek en informatie over mentale gezondheid. Deze pagina biedt inzicht in het omgaan met traumatische gebeurtenissen en het herstelproces. https://www.nimh.nih.gov/health/topics/coping-with-traumatic-events 

EMDR International Association (EMDRIA) – About EMDR Therapy:

EMDRIA is een professionele vereniging die zich inzet voor de bevordering van EMDR-therapie. Deze pagina bevat informatie over de achtergrond, toepassingen en effectiviteit van EMDR als behandeling voor traumagerelateerde aandoeningen. https://www.emdria.org/about-emdr-therapy