Wat je huid écht probeert te vertellen

De huid is ons grootste zintuig.
Ze vormt de grens tussen ons innerlijk en de buitenwereld.
Wanneer die grens te vaak werd overschreden — of net te pijnlijk werd afgesloten — spreekt het lichaam via de huid.
Eczeem is één van die boodschappen.
Niet als fout, maar als teken van herstel.

De biologische logica van eczeem

Binnen de Germaanse Geneeskunde wordt elk symptoom gezien als een zinvol biologisch proces.
Een ziekte is geen vergissing van het lichaam, maar een programma dat reageert op een psychisch conflict.

Eczeem hoort bij de huid — ons contactorgaan, letterlijk onze grens met de wereld.
Wanneer er plots een verlies van contact of nabijheid wordt ervaren, start een scheidingsconflict.
Het lichaam probeert dat verlies op te vangen en later te herstellen.

De twee fasen van het proces

1. Conflict-actieve fase

Het zenuwstelsel beleeft een shock: “Ik mag niet meer aanraken.”
Of net: “Ik wil dit niet meer aanraken.”
De opperhuid verdunt zich, het gebied wordt kouder en minder gevoelig.
Er is op dat moment nog geen eczeem zichtbaar — enkel innerlijke spanning.

2. Helingsfase

Wanneer het conflict tot rust komt, start het herstel.
De huid bouwt nieuwe cellen op.
Er ontstaat warmte, roodheid, zwelling en jeuk: het klassieke eczeem.
Het lichaam “voelt” opnieuw wat eerder verdoofd was.
De jeuk is het teken dat contact weer mag.

De betekenis per lichaamszone

Soms is het geen specifieke persoon, maar een herinnering aan verlies of afstand die deze symboliek activeert.

Waarom eczeem terugkeert

Wanneer het oorspronkelijke conflict niet volledig is opgelost, blijft het lichaam het patroon herhalen.
Een geur, een gedachte of een ontmoeting kan het geheugen opnieuw activeren.
Zo begint telkens een nieuwe cyclus: spanning – ontspanning – herstel – eczeem.

Het lichaam probeert gewoon opnieuw evenwicht te vinden.

De psychologische kern

Onder eczeem ligt meestal een innerlijke breuk in verbondenheid:

• Ik voel me afgesneden van iets of iemand.

• Ik weet niet meer wat veilig is om aan te raken.

• Ik draag onbewuste schuld of schaamte rond nabijheid.

Veel mensen met chronisch eczeem verlangen intens naar contact, maar vrezen tegelijk afwijzing of controle.
De huid belichaamt dat spanningsveld: ze verlangt naar aanraking, maar trekt zich terug zodra die te dichtbij komt.

De helende richting

In de helingsfase mag de huid weer ademen — letterlijk én figuurlijk.
Het genezingsproces vraagt geen onderdrukking, maar bewustwording:
je lichaam wil gerustgesteld worden dat aanraking opnieuw veilig is.

Praktische en energetische ondersteuning:

• Herken het moment van verlies: wie of wat werd onbewust losgelaten?

• Sta zachte aanraking toe: warm bad, zelfmassage, huisdier, natuurlijke stoffen.

• Breng crème aan met intentie: “Ik verzegel mijn energie, mijn huid is mijn veilige grens.”

• Herformuleer het oude conflict: “Het is nu veilig om te voelen, ik ben beschermd.”

Zo wordt de huid niet langer het strijdtoneel, maar de brug tussen binnen- en buitenwereld.

In één zin

Eczeem is het zichtbare bewijs dat een oud scheidingsconflict zich oplost en dat het lichaam opnieuw durft te voelen wat ooit te pijnlijk was om te voelen.

Disclaimer
De inhoud van dit artikel is geïnspireerd door inzichten uit de Germaanse Nieuwe Geneeskunde (GNM) en mijn persoonlijke visie waarin gezondheid wordt benaderd vanuit bewustzijn en de ziel.
Deze informatie is uitsluitend bedoeld voor educatie, reflectie en persoonlijke groei. Het vormt geen medisch advies, geen diagnose en geen behandeling.

Bij fysieke of psychische klachten raadpleeg steeds een erkend arts of bevoegd zorgverlener.
Narcisme België en Constantia de Gier aanvaarden geen aansprakelijkheid voor beslissingen die bezoekers nemen op basis van deze informatie.

© Constantia de Gier – Narcisme België. Alle rechten voorbehouden.